سرطان سینه سرطانی است که از سلول‌های پستان منشا میگیرد. بعد از سرطان پوست، سرطان پستان شایع‌ترین سرطان تشخیص داده شده در زنان ایالات‌ متحده‌ی آمریکا می‌باشد، که امکان دارد هر دو جنس زن و مرد را درگیر کند ولی در خانم‌ها به مراتب بیشتر است. حمایت‌های اساسی در زمینه‌ی آگاهی افراد و بودجه‌های پژوهشی کمک شایانی به تشخیص و درمان سرطان پستان کرده‌است. میزان بقای افراد با سرطان پستان در سال‌های اخیر افزایش یافته‌است و تعداد مرگ و میر‌های مرتبط با این بیماری به‌طور پیوسته در حال کاهش است که عمدتا به دلیل تشخیص زودرس، رویکرد درمانی شخصی و درک بهتر بیماری ست.

انواع سرطان پستان

• آنژیوسارکوم
• کارسینوم مجرایی درجا (DCIS)
• کارسینوم لوبار تهاجمی (INVASIVE LUBAR CARCINOMA)
• کارسینوم لوبار درجا (LCIS)
• سرطان التهابی پستان
• سرطلان پستان آقایان (Male breast cancer)
• بیماری پاژه
• سرطان مکرر پستان

علائم و نشانه‌ها

• لمس توده یا سفتی در پستان که متفاوت با بافت اطراف است.
• تغییر اندازه، شکل یا ظاهر پستان
• تغییر در پوست پستان
• فرورفتگی اخیر نوک پستان
• پوسته پوسته شدن قسمت رنگی اطراف نوک پستان یا خود پوست پستان
• قرمزی یا سوراخ سوراخ شدن پوست پستان (پوست پرتقالی)

مراجعه به پزشک

در صورتی که هر گونه تغییری در پستان مشاهده یا لمس کردید به پزشک  مراجعه کنید حتی اگر نتیجه ماموگرافی اخیر نرمال گزارش شده است.

دلایل ایجاد سرطان

در نتیجه‌ی رشد غیرطبیعی بعضی سلول‌های پستان که با سرعت بالاتری تقسیم سلولی انجام می‌دهند توده تشکیل می‌شود که این سلول‌ها می‌توانند به جاهای مختلف دست‌اندازی کنند. بیشتر سرطلان‌های پستان از مجاری ترشح کننده‌ی شیر منشا می-گیرند و براساس آن محل نام‌گذاری می‌شوند(کارسینوم مهاجم مجرایی). یا حتی می‌توانند از بافت گلاندولار(لوبول)منشا بگیرند(کارسینوم مهاجم لوبار).

محققان عوامل هورمونی، سبک زندگی و عوامل محیطی را به عنوان عوامل خطر در افزایش بروز سرطان پستان معرفی کرده‌اند ولی هنوز مشخص نیست که چرا یکسری افراد بدون هیچ‌گونه عامل خطری مبتلا به سرطان پستان می‌شوند در حالی که افراد با عوامل خطرمبتلا نمی‌شوند، این احتمال وجود دارد که بروز آن درتعامل پیچیده‌ی آرایش ژنتیکی و عوامل محیطی ایجاد‌ می‌شود.

سرطلان پستان ارثی

پزشکان تخمین زده اند حدود ۵ الی۱۰ درصد ازسرطلان‌‌های پستان با جهش های ژنی در نسل‌های مختلف خانواده بروز میکنند.
تعدادی از ژن‌های جهش یافته ارثی که می توانند احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند، شناسایی شده‌اند. معروف ترین آن‌ها ژن سرطان پستان ۱ BRCA1) )و ژن سرطان پستان ۲ (BRCA2) است که هر دو خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.

در صورتی که سابقه‌ی خانوادگی قوی در زمیه‌ی سرطان پستان یا دیگر سرطان‌ها دارید، پزشک ممکن است برای کمک به شناسایی جهش های خاص در BRCA یا سایر ژن‌هایی که از طریق خانواده شما منتقل می شود، آزمایش خون درخواست کند.
در نظر داشته باشید که از پزشک خود بخواهید به یک مشاور ژنتیک ارجاع داده شوید، که می تواند تاریخچه سلامت خانواده شما را بررسی کند. یک مشاور ژنتیک همچنین می تواند در مورد مزایا، خطرات و محدودیت‌های آزمایش ژنتیکی صحبت کند تا شما را در تصمیم گیری مشترک کمک کند.

عوامل خطر

هر چیزی که شانس بروز سرطان پستان را در شما بیشترکند، عامل خطر سرطان پستان گفته می‌شود. اما داشتن یک یا حتی چندین عامل خطر سرطان پستان لزوماً به معنای سرطان پستان نیست. بسیاری از زنانی که به سرطان پستان گرفتار می‌شوند هیچ عامل خطر شناخته شده‌‌ای جز زن بودن ندارند.

عوامل افزایش‌دهنده‌ خطر بروز سرطان پستان:

1. زن بودن: زنان بسیار بیشتر از مردان در معرض ابتلا به سرطان پستان هستند.
2. افزایش سن: خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن افزایش می یابد.
3. سابقه‌ی خود فرد: در صورتی که در بیوپسی(نمونه) پستان، کارسینوم لوبولار درجا LCIS) ) یا هیپرپلازی آتیپیک پستان گزارش شده باشد خطر ابتلا به سرطان پستان در فرد بالاتر است.
4. سابقه شخصی سرطان پستان: درگیری یک طرفه پستان ، خطر بروز سرطان در پستان دیگر را بالا می‌برد.
5. سابقه خانوادگی مثبت: اگر مادر، خواهر یا دختر شما به خصوص در سنین جوانی به سرطان پستان گرفتار شده باشند، خطر ابتلا به سرطان پستان در شماافزایش می‌یابد. هرچند هنوز اکثر افرادی که به سرطان پستان مبتلا هستند سابقه خانوادگی مثبتی ندارند.
6. ژن‌های ارثی: برخی جهش‌های ژنی که خطر سرطان پستان را افزایش می‌دهند، می‌توانند از والدین به کودکان منتقل شوند. شناخته شده ترین جهش‌های ژنی BRCA1 و BRCA2 هستند. این ژن ها می توانند خطر سرطان پستان و سایر سرطان‌ها را تا حد زیادی افزایش دهند، اما مثبت بودن این ژن‌ها سرطان را اجتناب ناپذیر نمی کند.
7. قرار گرفتن در معرض اشعه: اگر کودک یا بالغین جوان در ناحیه ‌قفسه سینه‌اشعه دریافت کنند خطر سرطان پستان افزایش می یابد.
8. چاقی: چاق بودن خطر سرطان پستان را افزایش می دهد.
9. شروع قاعدگی در سنین پایین: هر چه سن شروع قاعدگی پایین‌تر باشد خطر سرطان پستان بیشتر است.
10. تاخیر در یائسگی: شروع یائسگی در سنین بالاتر احتمال سرطان پستان بیشتر است.
11. تولد فرزند اول در سنین بالا: زنانی که فرزند اول خود را بعد از ۳۰ سالگی به دنیا می آورند، ممکن است خطر سرطان پستان در آن ها بیشتر شود.
12. عدم باروری: زنانی که هرگز باردار نشده‌اند‌، نسبت به زنانی که یک یا چند بارداری داشته‌اند در معرض خطر بیشتری هستند.
13. هورمون درمانی بعد از یائسگی: استفاده از داروهای هورمونی (ترکیبی از استروژن و پروژسترون) جهت درمان علائم و نشانه‌های یائسگی، خطر سرطان پستان را افزایش می دهند و در صورت توقف مصرف دارو، خطر سرطان پستان کاهش می یابد.
14. نوشیدن الکل: نوشیدن الکل خطر سرطان پستان را افزایش می دهد.

پیشگیری

ایجاد تغییر در سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر سرطان پستان کمک کند. سعی کنید:

1. از پزشک خود در مورد غربالگری سرطان پستان سؤال کنید. در رابطه با شروع آزمایشات غربالگری سرطان پستان، معاینات بالینی پستان و ماموگرافی با پزشک خود مشورت کنید.
   در مورد فواید و خطرات غربالگری با پزشک خود صحبت کنید. با هم، می توانید تصمیم بگیرید که کدام استراتژی‌ غربالگری سرطان پستان برای شما مناسب است.
2. پستان‌های خود را معاینه کنید و از تغییرات آن در لمس و نگاه آگاه شوید. هرچند آگاهی از پستان نمی تواند از بروز سرطان سینه جلوگیری کند، اما ممکن است به شما کمک کند تغییرات طبیعی را که سینه‌های شما متحمل شده‌اند بهتر درک کنید و علائم و نشانه‌های غیرمعمول را تشخیص دهید.
3. در حد معمول الکل مصرف کنید و یا هرگز استفاده نکنید، درصورتی که الکل می‌نوشید، مقدار آن بیشتر از یکبار در روز نباشد.
4. ببشتر روز‌های هفته حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید. درصورتی که اخیرا ورزش نکرده‌اید با پزشک خود راجب به نحوه‌ی شروع فعالیت مشورت کنید.
5. هورمون درمانی پس از یائسگی را محدود کنید. هورمون درمانی ترکیبی ممکن است خطر سرطان پستان را افزایش دهد. در مورد فواید و خطرات هورمون درمانی با پزشک خود صحبت کنید.
   برخی از خانم‌ها در دوران یائسگی علائم و نشانه‌های آزار‌دهنده‌ای را تجربه می‌کنند که برای این خانم‌ها افزایش ریسک سرطان سینه به منظور تسکین علائم یائسگی با هورمون درمانی قابل قبول است.
   جهت کاهش خطر درگیری سرطان پستان در این افراد، بهتر است از کمترین میزان هورمون درمانی در کمترین زمان تجویز شود.
6. وزن خود رادر رنج طبیعی با ورزش حفظ کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، با پزشک خود در مورد راهکارهای سالم کاهش وزن سوال کنید. هر روز تعداد کالری را که می خورید کاهش دهید و به آرامی میزان ورزش را افزایش دهید.
7. یک رژیم غذایی سالم را انتخاب کنید. زنانی که رژیم غذایی مدیترانه‌ای به همراه روغن زیتون و آجیل مخلوط می‌خورند ممکن است خطر سرطان سینه را در خود کاهش دهند. رژیم مدیترانه‌‌ای بیشتر روی غذاهای گیاهی مانند میوه و سبزیجات، غلات‌، حبوبات و آجیل تاکید دارد. افرادی که رژیم مدیترانه‌ای را رعایت می‌کنند از روغن زیتون به‌جای کره و ماهی به‌جای گوشت قرمز استفاده می‌کنند.

کاهش خطر برای زنان با ریسک بالای سرطان پستان:

در صورتی که پزشک باارزیابی تاریخچه خانواده‌گی، مشخص کرده است که در شما فاکتورهای دیگری مانند وضعیت پیش سرطانی پستان وجود دارد که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد، ممکن است راه‌ حل‌هایی برای کاهش خطر پیشنهاد شود، مانند:

• داروهای پیشگیرانه (شیمی درمانی): داروهای مسدود‌کننده استروژن‌، مانند تعدیل کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن و مهار کننده‌های آروماتاز‌، خطر سرطان پستان را در خانم‌های با خطر بالای بیماری کاهش می‌دهند. این داروها یکسری عوارض جانبی را به همراه دارند، بنابراین پزشکان این داروها را برای زنانی که در معرض خطر بسیار بالای سرطلان پستان هستند تجویز می-کنند. در مورد فواید و خطرات آن با پزشک خود صحبت کنید.
• جراحی پیشگیرانه: زنان با خطر بالای سرطان پستان، ممکن است پستان سالم خود را با جراحی بردارند (ماستکتومی پیشگیرانه). آن‌ها همچنین ممکن است تصمیم بگیرند که تخمدان‌های سالم خود را جراحی کنند (اوفورکتومی پیشگیرانه)، تا خطر سرطان پستان و سرطان تخمدان را در خود کاهش دهند.

تشخیص

آزمایشات و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص سرطان پستان عبارتند از:

• معاینه پستان: پزشک هر دو سینه و غدد لنفاوی زیر بغل شما را برای لمس و مشاهده‌ی هرگونده توده و برجستگی معاینه می‌کند.
• ماموگرافی: در ماموگرافی از اشعه ایکس که معمولاً برای غربالگری سرطان پستان است، استفاده می شود. در صورت گزارش هرگونه ناهنجاری در ماموگرافی غربالگری، پزشک شما ممکن است یک ماموگرافی تشخیصی برای ارزیابی بیشتر این ناهنجاری پیشنهاد کند.
• سونوگرافی پستان: در سونوگرافی از امواج صوتی جهت تصویر‌سازی اعماق بدن استفاده می‌شود. برای تعیین اینکه آیا یک توده جدید پستان جامد یا یک کیست پر از مایعات است سونوگرافی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• نمونه‌برداری از سلول‌های پستان (بیوپسی): بیوپسی تنها راه قطعی برای تشخیص سرطان پستان است. در حین انجام بیوپسی، پزشک از دستگاه سوزنی مخصوصی که با اشعه ایکس یا دیگر تصویربرداری‌ها هدایت می‌شود، استفاده می‌کند تا قسمتی از بافت ناحیه مشکوک را استخراج کند. اغلب یک نشانگر فلزی کوچک در درون پستان شما باقی می‌ماند‌. بنابراین ناحیه‌ای که بیوپسی انجام شده را می توان به راحتی در تصویربرداری های بعدی تشخیص داد.
  نمونه‌های بیوپسی جهت تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شوند که در آن متخصصان مشخص می‌کنند که سلول ها سرطانی هستند یا خیر. همچنین نمونه بیوپسی برای تعیین نوع سلول‌های درگیر در سرطان پستان، درجه سرطان و این‌که آیا سلول‌های سرطانی گیرنده‌های هورمونی یا دیگر گیرنده‌ها که ممکن است روی روش‌های درمانی شما تأثیر بگذارد دارند یاخیر، بررسی می‌شوند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی پستان (MRI): قبل ازانجام MRI پستان، در داخل رگ رنگ تزریق می شود و در دستگاه MRI برای ایجاد تصاویر از فضای داخلی پستان از آهنربا و امواج رادیویی استفاده می‌شود و بر خلاف دیگر انواع تصویربرداری‌ها، در MRI از تابش برای ایجاد تصاویر استفاده نمی‌شود.

دیگر روش‌ها و آزمایشات نیز ممکن است بر اساس شرایط مریض استفاده شود.

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که به مراکز درمانی که در طول سال موارد زیادی از مراجعه کننده به دلیل سرطان پستان دارند بهتر از مراکز درمانی با تعداد کم مراجعه کننده به دلیل سرطان پستان درمان می‌شوند.

مرحله بندی سرطان پستان

بعد از تشخیص سرطان پستان جهت تعیین پیش‌آگهی و انتخاب بهترین درمان، مرحله بندی انجام می‌شود.

گاهی ممکن است اطلاعات کامل در مورد مرحله سرطان تا زمانی که عمل جراحی انجام نشود، در دسترس نباشد.

آزمایشات و روش‌های مورد استفاده جهت مرحله‌بندی سرطان پستان شامل موارد زیر است:

• آزمایش خون، مانند شمارش کامل سلول‌های خونی
• ماموگرافی از پستان دیگر جهت جست‌وجوی شواهد سرطلان در آن
• MRI پستان
• اسکن استخوان
• سی تی اسکن
• اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)

پزشک آزمایشات مناسب را بر اساس شرایط خاص شما و با در نظر گرفتن علائم جدیدی که ممکن است تجربه کنید انتخاب می کند و همه‌ی زنان به همه‌ی این تست‌ها و مراحل احتیاج نخواهند داشت.

مراحل سرطان پستان از صفر تا چهار تقسیم‌بندی می‌شوند. مرحله‌ی صفر نشان می‌دهد که سرطان غیر‌تهاجمی است یا در مجاری شیر وجود‌ دارد. مرحله‌ی چهارم سرطان پستان، که به آن سرطان پستان متاستاتیک نیز گفته می‌شود، نشان‌دهنده‌ی آن است که سرطان در دیگر مناطق بدن گسترش یافته‌است.

درمان

پزشک روش درمانی شما را بر اساس نوع سرطان پستان، مرحله و درجه آن ، اندازه و حساسیت سلول‌های سرطانی به هورمون‌ها، تعیین می کند. پزشک همچنین سلامت کلی شما و اولویت‌های شخصی شما را در نظر می گیرد.
بیشتر زنان تحت عمل جراحی سرطان پستان قرار می‌گیرند و بسیاری نیز بعد از عمل، تحت درمان‌های بیشتر همچون شیمی-درمانی‌، هورمون‌درمانی یا پرتودرمانی قرار می‌گیرند. شیمی‌درمانی ممکن است در شرایطی خاص قبل از عمل نیز استفاده شود.
روش‌های بسیاری برای درمان سرطان پستان وجود دارد و ممکن است هنگام تصمیم گیری‌های پیچیده در مورد درمان خود احساس ناراحتی کنید. در نظر داشته باشید که‌ با یک متخصص در مرکز یا کلینیک پستان و یا زنان دیگر باهمین مشکل مشورت کنید.

روش‌های جراحی مورد استفاده در درمان سرطان پستان شامل موارد زیر است:

خارج کردن تومور پستان (لامپکتومی): در طی لامپکتومی، جراح تومور و حاشیه کمی از بافت سالم اطراف آن را خارج می‌کند که از آن به عنوان جراحی محافظت کننده بافت پستان استفاده می‌شود.

لامپکتومی برای خارج کردن تومورهای کوچکتر توصیه می‌شود. برخی از افراد با تومورهای بزرگتر ممکن است قبل از عمل، تحت شیمی درمانی قرار بگیرند تا تومور کوچک شود و با یک روش لامپکتومی امکان برداشتن کامل آن فراهم شود.

خارج کردن کل بافت پستان (ماستکتومی): ماستکتومی عملی است که تمام بافت‌های پستان همچون لوبول‌ها‌، مجاری‌، بافت چربی ومقداری پوست‌، از جمله نوک پستان و آرئول (ماستکتومی کامل یا ساده)خارج می‌شود.
تکنیک‌های جدید حراجی پستان در تلاش است که ظاهر پستان تا حدامکان حفظ شود.

خارج کردن تعداد محدودی از غدد لنفاوی (بیوپسی از لنف نود نگهبان): برای تعیین اینکه آیا تومور به غدد لنفاوی شما دست‌اندازی کرده است یا خیر،از نزدیک ترین غدد لنفاوی(غددلنفاوی نگهبان تومور) به عنوان اولین غدد لنفاوی که درناژ لنفاوی تومور را دریافت می‌کنند، نمونه گرفته می‌شود. در صورتی که در آن غدد لنفاوی درگیری مشاهده نشود، احتمال درگیری در هر یک از غدد لنفاوی باقیمانده اندک است و هیچ گره دیگری نیازی به برداشتن ندارد.

خارج کردن چندین غدد لنفاوی (گره‌های لنفاوی زیر بغل): اگر در بیوپسی، درگیری غدد لنفاوی نگهبان گزارش شود، جراح در مورد نقش خارج‌کردن دیگر غدد لنفاوی زیر بغل با شما صحبت خواهد کرد.

خارج کردن هر دو پستان: برخی از زنان با درگیری یک پستان در صورت خطر بالای سرطان در پستان دیگر چون ژنتیک مثبت یا سابقه خانوادگی قوی، ممکن است تصمیم بگیرند که پستان دیگر (سالم) برداشته شود (ماستکتومی پیشگیری کننده طرف مقابل).
بیشتر زنان با سرطان پستان یک‌طرفه هرگز در پستان دیگر درگیری ایجاد نمی‌شود. درمورد مزایا و خطرات خارج کردن دو پستان با پزشک خود صحبت کنید.

عوارض عمل جراحی پستان بستگی به روش‌های انتخابی شما دارد. جراحی سرطان پستان درد، خونریزی، عفونت و تورم بازو (لنف‌ادم) را به همراه دارد.

قبل از جراحی، به جراح پلاستیک مراجعه و راجب‌ به روش‌های حفظ زیبایی پستان شامل بازسازی یا کاشت پستان با استفاده از سیلیکون یا بافت خود شما مشورت کنید. این عمل زیبایی می‌تواند در زمان ماستکتومی یا در یک مراجعه‌ی بعد انجام شود.

پرتودرمانی

در پرتودرمانی از پرتوهای پر‌انرژی مانند پرتوهای ایکس و پروتون‌ها برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پرتودرمانی به دو صورت خارجی( تابش پرتو به بافت هدف از خارج بدن که معمولا بعد از لامپکتومی انجام می‌شود) و داخلی(قرار دادن مواد رادیواکتیو در داخل بدن(براکی تراپی) انجام می‌شود.

در بعضی بیماران ممکن است بعد از ماستکتومی سرطان‌های بزرگ پستان یا سرطان‌هایی که به غدد لنفاوی تهاجم پیدا کرده‌اند، پرتودرمانی در ناحیه‌ی قفسه سینه نیز انجام دهند.
پرتودرمانی سرطان پستان بسته به نوع درمان ممکن است از سه روز تا شش هفته ادامه داشته باشد. پزشکی که از پرتودرمان برای معالجه سرطان استفاده می کند (انکولوژیست پرتونگاری) بر اساس وضعیت، نوع سرطان و محل تومور شما تعیین می‌کند کدام روش درمانی برای شما مناسب است.

شیمی درمانی

در شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول‌های در حال رشد سریع مانند سلول‌های سرطانی، استفاده می‌کند. اگر سرطان خطر زیادی برای عود و یا گسترش به قسمت‌های دیگری از بدن دارد، پزشک ممکن است شیمی درمانی را بعد از عمل توصیه کند تا احتمال عود مجدد سرطان کاهش یابد.

شیمی درمانی در زنان با تومورهای بزرگ‌‌تر پستان گاهی قبل از عمل انجام می‌شود. هدف کوچک کردن تومور به اندازه‌ای است که خارج کردن آن با جراحی راحت‌تر می‌شود.

شیمی درمانی در خانم‌هایی نیز که سرطان آن‌ها قبلاً در سایر نقاط بدن گسترش یافته است انجام‌ می‌شود. شیمی درمانی ممکن است برای کنترل سرطان و کاهش علایمی که سرطان ایجاد می‌کند، توصیه شود.

عوارض شیمی درمانی به داروهایی که دریافت می‌کنید بستگی دارد. عوارض جانبی رایج شامل ریزش مو، حالت تهوع، استفراغ، خستگی و افزایش خطر ابتلا به عفونت است. عوارض جانبی نادر می‌تواند شامل یائسگی زودرس، ناباروری (در صورت پیش از یائسگی)، آسیب به قلب و کلیه‌ها، آسیب عصبی و به ندرت سرطان سلول‌های خونی باشد.

هورمون درمانی

از هورمون درمانی برای درمان سرطان‌های پستان حساس به هورمون‌ها استفاده می‌شود. پزشکان این تومور‌ها را، گیرنده استروژن مثبت (ER مثبت) و گیرنده پروژسترون مثبت (PR مثبت) می‌نامند.

از هورمون درمانی قبل یا بعد از عمل یا سایر روش‌های درمانی استفاده می شود تا احتمال عود تومور کاهش یابد. اگر سرطان از قبل در بدن پخش شده باشد، ممکن است با هورمون درمانی کوچک و رشد آن کنترل شود.

درمان های مورد استفاده در هورمون درمانی عبارتند از:

• داروهایی که مانع از اتصال هورمون‌ها به سلول‌های سرطانی می‌شوند (تعدیل کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن).
• داروهایی که مانع از ساختن استروژن پس از یائسگی در بدن می‌شود (مهار کننده‌های آروماتاز).
• جراحی یا داروهایی برای توقف تولید هورمون در تخمدان‌ها
  عوارض جانبی هورمون درمانی به درمان خاص شما بستگی دارد، اما ممکن است شامل گرگرفتگی، تعریق شبانه و خشکی واژن باشد. عوارض جانبی جدی تر شامل خطر نازک شدن استخوان و لخته شدن خون است.

دارو درمانی هدفمند:

دارو درمانی هدفمند ناهنجاری‌های خاصی را در سلول‌های سرطانی مورد حمله قرار می‌دهد. به عنوان مثال‌، چندین دارو، پروتئینی‌ راهدف قرار می‌دهند که از برخی سلول‌های سرطانی پستان، به نام گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی 2HER2) ) تولید می‌شود. این پروتئین به سلول‌های سرطانی پستان کمک می کند که رشد کنند و زنده بمانند. با هدف قرار دادن سلول‌هایی که HER2 را بیش از حد تولید می‌کنند، می توان ضمن حفظ سلول‌های سالم به سلولهای سرطانی آسیب رساند.

سلول‌های سرطانی ممکن است مورد آزمایش قرار بگیرند که مشخص شود شما از دارو درمانی هدفمند سود می‌برید یا خیر. برخی داروها بعد از عمل برای کاهش خطر عود سرطان استفاده می‌شوند. برخی دیگر در موارد سرطان پیشرفته پستان برای کند کردن رشد تومور استفاده می شوند.

ایمنوتراپی (ایمنی درمانی)

در این روش از طریق سیستم ایمنی بدن با سلول‌های سرطانی مقابله می‌شود. سلول‌های سرطلانی با تولید یکسری مواد در مقابل سیستم ایمنی بدن محافظت می‌شوند و ایمنوتراپی در این فرایند اختلال ایجاد می‌کند.

اگر مبتلا به سرطان سینه سه گانه منفی باشید به این معنی که سلول‌های سرطانی گیرنده‌های استروژن، پروژسترون یا HER2 ندارند، ایمونوتراپی ممکن است گزینه‌ی انتخابی در فرایند درمان شما باشد. برای سرطان پستان سه گانه منفی و سرطان پیشرفته که در سایر قسمت‌های بدن پخش شده است ایمونوتراپی همراه با شیمی درمانی برای درمان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مراقبت حمایتی (تسکین دهنده)

از مراقبت‌های پزشکی تخصص یافته می‌باشد که توسط تیمی از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان آموزش دیده در کنار درمان مناسب بیمار‌‌ ارائه می‌شود و هدف بهبود کیفیت زندگی افراد و خانواده‌های آن‌هاست و در تسکین درد و سایر علایم آزاردهنده بیماری کمک می‌کند.

درمان جایگزین

هیچ جایگزینی برای درمان سرطان پستان یافت نشده‌است. اما روش‌های مکمل و جایگزین طب ممکن است در کنار مراقبت‌های پزشک در مقابل عوارض جانبی درمان به شما کمک کند.

درمان جایگزین برای خستگی

بسیاری از بازماندگان سرطان پستان، خستگی را در طی و بعد از درمان تجربه می‌کنند که می‌تواند سال‌ها ادامه یابد. روش‌های درمانی مکمل و جایگزین در کنار مراقبت‌های درمانی پزشک‌، ممکن است به رفع خستگی کمک کنند.

با پزشک خود راجب به موارد زیر صحبت کنید:

ورزش آرام. اگر پزشک شما اجازه داد، هفته‌ای چند بار ورزش سبک را شروع کنید و در صورت احساس رضایت از آن، بیشتر ورزش کنید. راه رفتن، شنا، یوگا یا تای چی را می‌توانید در نظر داشته باشید.

مدیریت استرس. استرس را در زندگی روزمره خود کنترل کنید. تکنیک‌های مختلف کاهش استرس وجود دارند، مانند: شل کردن عضلات، تجسم و گذراندن وقت با دوستان و خانواده.

ابراز احساسات. فعالیتی پیدا کنید که به شمااین امکان را می‌دهد که درباره احساسات خود بنویسید یا در مورد آن‌ها بحث کنید، مانند کار کردن در یک مجله، شرکت و در یک گروه پشتیبانی یا صحبت با یک مشاور.

مواجهه با بیماری

تشخیص سرطان پستان می‌تواند بسیار غافل‌گیر کننده باشد. و درست زمانی که می‌خواهید با شوک و ترس با آینده خود کنار بیایید، از شما خواسته می‌شود تا در مورد درمان خود تصمیمات مهمی بگیرید. در نهایت هر فردی راهی برای کنار آمدن با تشخیص سرطان پستان خود می‌یابد و تا زمانی که شما راه مناسب را می یابید، این راه‌کار‌ها ممکن است کمک کننده باشد:

در رابطه با سرطان پستان اطلاعات زیادی جمع آوری کنید تا درمورد درمان خود تصمیم بگیرید: اگر می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد سرطان پستان خود داشته باشید، از پزشک خود در مورد جزئیات سرطان، نوع، مرحله و وضعیت گیرنده هورمون بپرسید. در منابع خوب و به روز، اطلاعاتی در مورد گزینه‌های درمانی خود بخوانید.

داشتن اطاعات بیشتر در مورد سرطان و گزینه‌های درمانی به شما کمک می‌‌کند در تصمیم‌گیری در انتخاب درمان احساس اطمینان بیشتری داشته باشید. ممکن است برخی از خانم‌ها تمایلی به دانستن جزئیات در رابطه با سرطان خود نداشته باشند، اگر چنین احساسی دارید، به پزشک خود نیز اطلاع دهید.

با سایر بازماندگان سرطان پستان صحبت کنید. ممکن است صحبت با دیگر افراد در همان وضعیت شما، مفید و دلگرم کننده باشد. برای اطلاع از گروه‌های حمایتی در محل زندگی خود و به صورت آنلاین با انجمن سرطان آمریکا ارتباط برقرار کنید.

• کسی را پیدا کنید و در مورد احساسات خود با او صحبت کنید. یک دوست یا عضو خانواده خود را که شنونده خوبی است، پیدا کنید یا با یک مشاور صحبت کنید. از پزشک خود بخواهید که به یک مشاور یا یک متخصص دیگر که در این زمینه کار می‌کند، ارجاع داده‌شوید.
• با دوستان و خانواده خود ارتباط نزدیک داشته باشید. دوستان و خانواده شما می‌توانند در طول درمان سرطان یک محیط حمایتی خوبی را برای شما فراهم کنند.
  وقتی به دیگرافراد در مورد سرطان پستان خود اطلاع می‌دهید، به احتمال زیاد پیشنهادات زیادی برای کمک دریافت خواهید کرد. درمورد شرایطی که ممکن است شما به کمک آن‌ها نیاز داشته باشید، فکر کنید. خواه ممکن است این باشد که در مواقعی که احساس ناراحتی دارید، با او صحبت کنید یا اینکه در تهیه وعده‌های غذایی به شما کمک ‌کنند.
• صمیمیت را با شریک زندگی خود حفظ کنید. در فرهنگ‌ غربی‌ها، سینه‌های زنان با جذابیت، زنانگی و تمایلات جنسی همراه است. به دلیل همین نگرش‌ها، سرطان پستان ممکن است بر روی ظاهر شما تأثیر بگذارد و اعتماد به نفس شما در روابط صمیمی از بین ببرد. در مورد ناامنی‌ها و احساسات خود با شریک زندگی خود صحبت کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک:

زنان مبتلا به سرطان پستان ممکن است با پزشک خانواده و همچنین چندین پزشک دیگر و متخصصان بهداشت، دیدار داشته باشند، از جمله:

• متخصصان سلامت پستان
• جراحان پستان
• پزشکان متخصص در آزمایش‌های تشخیصی‌، مانند ماموگرافی (رادیولوژیست)
• پزشکان متخصص در معالجه سرطان (انکولوژیست)
• پزشکانی که سرطان را با اشعه درمان می‌کنند (انکولوژیست‌های پرتونگاری)
• مشاوران ژنتیک
• جراحان پلاستیک

آمادگی برای ویزیت پزشک

• هرگونه علایمی را که تجربه کرده‌اید، بنویسید. حتی ذکر مواردی که ممکن است با دلیل ملاقات شما با پزشک بی ارتباط باشد.
• اطلاعات شخصی مهم، از جمله استرس‌های شدید یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید.
• سابقه خانوادگی خود را در مورد سرطان بنویسید. توجه داشته باشید که اگر هر یک از اعضای خانواده شما مبتلا به سرطان هستند،اطلاعات کامل از جمله نحوه ارتباط اعضا با شما، نوع سرطان، سن تشخیص و اینکه آیا هر شخص زنده مانده است یا خیر را ذکر کنید.
• لیستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید
• همه مدارک و اطلاعات مربوط به تشخیص و درمان سرطان خود را به همراه داشته باشید.
• از یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان بخواهید که همراه شما بیاید. به خاطر سپردن بعضی از اطلاعات ارائه‌شده در هنگام ملاقات با پزشک گاهی دشوار است. و کسی که شما را همراهی می‌کند می‌تواند آنچه را که فراموش کرده‌اید، یاداوری کند.
• سوال‌هایی را که از پزشک دارید، یادداشت کنید.

سوال‌هایی که از پزشک باید بپرسید

وقت ملاقات شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات از قبل، می‌تواند به شما کمک کند تا بیشترین استفاده را از وقتی که در کنار هم هستید، ببرید. سوالات خود را از مهمترین تا کم‌اهمیت‌ترین یادداشت کنید، که در صورت باقی ماندن وقت، آن‌ها را ذکر کنید. در رابطه با سرطان پستان، برخی از سؤالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• من چه نوع سرطان پستانی دارم؟
• سرطان من در چه مرحله‌ا‌ی است؟
• میتوانید نتیجه‌ی پاتولوژی را برایم توضیح دهید؟ می‌توانم یه کپی از آن را داشته باشم؟
• آیا آزمایش‌های بیشتری نیاز دارم؟
• چه روش‌های درمانی برای من وجود دارد؟
• مزایای هر کدام از روش‌های درمانی که پیشنهاد می‌کنید چیست؟
• عوارض جانبی هر کدام از روش‌های درمانی که پیشنهاد می‌کنید چیست؟
• آیا این درمان‌ها منجر به یائسگی زودرس می‌شوند؟
• هر کدام از درمان‌ها چه تاثیری بر زندگی روزمره من دارند؟ آیا میتوانم به کارم ادامه بدهم؟
• کدام درمان را شما بیشتر توصیه می‌کنید؟
• شما از کجا می‌دانید این درمان برای من سودمند است؟
• شما چه پیشنهادی برای اعضای خانواده من در همچین شرایطی دارید؟
• من چه مدت فرصت دارم راجب به انتخاب نحوه‌ی درمانم تصمیم بگیرم؟
• اگر من سرطانم را درمان نکنم چه اتفاقی می‌افتد؟
• هزینه‌ی درمان چقدر است؟
• آیا بیمه‌ی من هزینه درمان را تقبل می‌کند؟
• آیا بروشور یا کاغذ چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
• آیا کارآزمایی بالینی یا درمان جدیدتری برای من وجود دارد؟

در هنگام ملاقات خود با پزشک علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن تهیه کرده‌اید، از دیگر سوال‌هایی که به ذهن‌تان می‌رسد دریغ نکنید.

از پزشک چه انتظاری داشته باشید

پزشک احتمالاً سؤالاتی از شما خواهد‌داشت. اگر آمادگی پاسخ دادن به آن‌ها را داشته باشید‌، می‌تواند به صرفه جویی در وقت کمک کند، تا روی نکاتی که می‌خواهید زمان بیشتری را برای آن اختصاص دهید بروید. پزشک ممکن است بپرسد:

• علایم اولیه‌ی شما چه بود؟
• آیا علایم شما مداوم است یا گاه به گاه؟
• چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟
• چه چیزی علائم شما را بدتر می‌کند؟